Aleksander Rembowski

Urodził się 8 listopada 1847, był profesorem Uniwersytetu Warszawskiego, pozytywistycznym historykiem, rzecznikiem modernizacji i badaczem dziejów ustroju oraz prawa polskiego. Wraz z Adolfem Pawińskim, Tadeuszem Korzonem i Władysławem Smoleńskim tworzył tzw. warszawską szkołę historyczną, która stanowić miała intelektualną kontrpropozycję dla szkół krakowskiej i lwowskiej. Warszawscy historycy udowadniali tezę, zgodnie z którą u schyłku I RP pojawił się plan naprawy państwa, który nie mógł zostać zrealizowany z powodu istnienia silnej opozycji wewnętrznej oraz presji państw ościennych. Aleksander Rembowski zmarł 9 września 1906.
Opublikował m.in.: "O gminie, jej organizacji i stosunku do państwa" Warszawa 1873, "Jan Ostroróg i jego memoriał..." Warszawa 1884,
"Historia prawa wieczysto-czynszowego..." Warszawa 1886, "Izby wyższe i arystokracja nowożytna" Warszawa 1894, "Konfederacja i rokosz" Warszawa 1895, "Źródła do historii Pułku Polskiego Lekkokonnego Gwardii Napoleona I" Warszawa 1899, "Pisma Aleksandra Rembowskiego", t. 1–3, Warszawa 1901–1906.