Edgar Julius Jung

Urodził się 6 marca 1894 w Ludwigshafen am Rhein. Był lotnikiem w czasie I wojny światowej, żołnierzem Freikoprsów i członkiem niemieckiego ruchu oporu w Palatynacie. W latach dwudziestych był liderem grupy młodokonserwatysów, czyli tego nurtu konserwatywnej rewolucji, który był najbliższy tradycyjnie rozumianemu konserwatyzmowi, odpornemu na fascynacje radykalizmem (co przydarzyło się Ernstowi Jüngerowi). W imię dynamicznie rozumianej tradycji Jung stał się jednym z pierwszych przeciwników rządów Adolfa Hitlera. Jako sekretarz Franza von Papena był autorem tzw. mowy marburskiej, wygłoszonej 17 czerwca 1934 r. na uniwersytecie w Marburgu przez Papena, która była otwartą krytyką polityki narodowych socjalistów z pozycji konserwatywnych. Za polityczny opór i próbę spisku wobec Hitlera zapłacił najwyższą cenę. Został zamordowany podczas tzw. nocy długich noży. Jung jest niezwykle ważnym, acz w Polsce mało znanym, symbolem oporu niemieckiej prawicy konserwatywnej wobec brunatnego totalizmu w najwcześniejszej fazie jego formowania. Jego najważniejszym dziełem była książka Die Herrschaft der Minderwertigen. Ihr Zerfall und ihre Ablösung (Władztwo miernot. Jego rozpad i zastąpienie przez Nowe Imperium; 1927, II wyd. 1930).