Ignacy Czuma

Prawnik, polityk, publicysta. Urodził się 22 października 1891 r. w Niepołomicach. Studiował prawo na Uniwersytecie Jagiellońskim. Od 1922 r. wykładał prawo skarbowe na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim. W latach 1938-1939 pełnił funkcję prorektora tej uczelni. Był aktywnym działaczem Akcji Katolickiej, Polskiego Stronnictwa Katolicko-Ludowego i BBWR. W kadencji 1930-1935 Czuma był posłem na Sejm, zasiadając w Komisji Konstytucyjnej uczestniczył w tworzeniu Konstytucji kwietniowej. Zajmował się głównie skarbowością, choć często zabierał głos w sprawach społecznych. Prace publikował w wielu czasopismach, współpracując z „Drogą”, „Prądem”, „Przeglądem Filozoficznym” i „Ruchem Katolickim”; spośród najważniejszych monografii warto wymienić: "Równowaga budżetu na tle prawa budżetowego różnych państw" (1924), "Filozoficzne punkty styczne Zachodu i bolszewizmu" (1930), "Dzisiejsza filozofia sowieckiego prawa a romantyzm prawniczy" (1930), "Absolutyzm ustrojowy" (1934), "Sprawiedliwość i miłość jako zasady chrześcijańskiego ustroju państwowego" (1937), "Wolność narodu w państwie" (1937), "Polityka ludnościowa III Rzeszy" (1939), "Moralny koszt współczesnej wojny" (1946). Zmarł 18 kwietnia 1963 r. w Lublinie. OMP wydał wybór pism Czumy "Absolutyzm ustrojowy".