Józef Milewski
Urodził się w Poznaniu 20 marca 1859 r. w zubożałej rodzinie szlacheckiej. Ukończył Gimnazjum Świętej Magdaleny w rodzinnym mieście, następnie podjął studia prawnicze na Uniwersytecie Jagiellońskim, by później kontynuować je w Berlinie i Lipsku. Stopień doktora praw zdobył w 1883 r. w Lipsku. Habilitował się na Uniwersytecie Jagiellońskim (1886). W roku 1888 został profesorem nadzwyczajnym ekonomii i skarbowości na Wydziale Prawa UJ, w roku 1892 awansował na profesora zwyczajnego, zaś w 1896 r. został wybrany na członka Akademii Umiejętności. Naukowo zajmował się głównie kwestiami systemu pieniężnego i polityką fiskalną, był pierwszym polskim akademickim ekonomistą, który podjął „kwestię społeczną”, dowodząc, że leseferyzm nie wystarcza do przezwyciężenia konfliktów społecznych, stąd opowiedział się za reformami socjalnymi. W tyn nurcie swej twórczości napisał m.in. "Obecny stan kwestii monetarnej" (1886), "W sprawie waluty" (1887), "Bankructwo monometalizmu" (1889), "W sprawie reformy waluty w Austro-Węgrzech" (1892), "Stosunki monetarne w drugiej połowie XIX wieku" (1894), "Cła opiekuńcze" (1888), "Budżet i kredyt publiczny" (1898), "Polityka ekonomiczna" (1905, wraz z Włodzimierzem Czerkawskim).
W latach 1894-1900 był posłem do austriackiej Rady Państwa, następnie w latach 1901-1914 posłował do Sejmu Krajowego we Lwowie z ramienia krakowskich konserwatystów; tam, jako przeciwnik polityki Michała Bobrzyńskiego, zbliżył się do środowiska podolaków. W okresie rosyjskiej okupacji Galicji Wschodniej Milewski podczas I wojny światowej przebywał we Lwowie, w czerwcu 1915 roku został przez władze rosyjskie uznany za zakładnika i wywieziony w głąb Rosji. Zmarł na wygnaniu w Kijowie 18 stycznia 1916 r.
Jego najobszerniejszą rozprawą polityczną było "Zagadnienie polityki narodowej" (1909, II wyd. 1913). W roku 1905 wydał wraz z Michałem Bobrzyńskim i Władysławem Leopoldem Jaworskim książkę pt. "Z dziejów odrodzenia politycznego Galicji 1859-1873" - wybór źródeł ukazujących początki galicyjskiej autonomii. Ważne były także jego broszury "W sprawie utrzymania ziemi w naszem ręku" (1884), "Zdobycze i iluzje postępu w XIX wieku" (1901), "Wykład o kulturze politycznej" (1912).
