Leszek Gembarzewski

Urodził się 28 sierpnia 1899 r. w Warszawie. Był absolwentem Wydziału Prawa Uniwersytetu w Warszawie, studiował także na kursie doktoranckim w Paryżu. W październiku 1919 r. współtworzył Akademickie Koło Jedności Narodowej (później Organizację Młodzieży Narodowo-Za¬chowawczej). W 1920 r. wstąpił ochotniczo do Wojska Polskiego i otrzymał przydział do Misji Wojsk Francuskich w Polsce. W latach 1922-1924 był wiceprzewodniczącym akademickiego Koła Przyjaźni Polsko-Francuskiej, zaś w latach 1924-1925 attaché radcy prawnego Ministra Spraw Zagranicznych. Od 1929 r. przez dwa lata zajmował stanowisko referenta prawnego w Ministerstwie Pracy i Opieki Socjalnej. Brał udział w pracach Organizacji Monarchistycznej i Monarchistycznej Organizacji Wszechstanowej (od maja 1928 r. jako sekretarz Koła Warszawskiego). W 1937 r. podjął nieudaną próbę rejestracji stowarzyszenia pod nazwą Związek Monarchistów oraz Klub im. Króla Bolesława Chrobrego. Wśród pism, na łamach których publikował swe teksty – w tym artykuły propagujące idee monarchistyczne – były „Pro Patria”, „Herold”, „Myśl Narodowa”, „Gazeta Warszawska”, „Warszawski Dziennik Narodowy”, „ABC”, „Liberum Veto”, „Nasza Przyszłość”, „Słowo”, „Nowe Państwo”, „Droga”. Od 1931 do stycznia 1936 r. był głównym autorem miesięcznika „Głos Monarchisty. Jego dorobek obejmuje kilkaset artykułów oraz broszury Monarchia i nacjonalizm z 1925 r. i Monarchia narodowa jako hasło XX-go wieku z 1934 r. Stworzył także projekt konstytucji. Zginął po 1 sierpnia 1944 r. w Warszawie, w trakcie powstania. W 2009 r. w serii Biblioteka Klasyki Polskiej Myśli Politycznej został wydany wybór jego pism pt. Monarchia narodowa.