Maciej Starzewski

Urodził się w Krakowie, gdzie ukończył studia prawnicze na Uniwersytecie Jagiellońskim. W latach 1914-1917 służył w Legionach, a po odzyskaniu niepodległości wziął udział w wojnie polsko-radzieckiej, armię opuścił w stopniu porucznika. W 1921 r. prawował jako referent w Ministerstwie Spraw Zagranicznych. W latach 1925-1926 ukończył studia uzupełniające w Paryżu. W 1928 r. habilitował się, a w trzy lata później objął katedrę prawa państwowego i prawa międzynarodowego na UJ. W 1934 r. otrzymał tytuł profesora. W latach 1938-39 zasiadał w Sejmie, wybrany z ramienia Obozu Zjednoczenia Narodowego. W czasie II wojny światowej był więziony przez Niemców w obozie koncentracyjnym Sachsenhausen. Po powrocie do Polski brał czynny udział w tajnym nauczaniu na Wydziale Prawa UJ. Umarł w Krakowie. Autor m.in. prac: Prawo państwowe porównawcze (1928), Elita i wódz w projekcie ustroju Trzeciej Rzeszy (1933), Systematyka ustrojów politycznych (1936), Demokracja i totalizm (1937).