Tomasz z Akwinu

Dominikanin, teolog i filozof, doktor Kościoła, zwany doctor angelicus, zwany - od miejsca urodzenia - Akwinatą. Po wstąpieniu w 1244 r. do zakonu dominikanów, pod kierunkiem Alberta Wielkiego studiował w dominikańskim kolegium w Paryżu i w Kolonii (1245-52), a następnie wykładał biblistykę i teologię na uniwersytetach w Paryżu, we Włoszech i ponownie w Paryżu (1252-72). W r. 1277 biskup paryski Stefan Tempier potępił niektóre tezy Tomasza, w 1323 r. kanonizowanego przez papieża Jana XXII. Filozofia św. Tomasza, autora komentarzy do Sentencji Lombarda oraz traktatów De ente et essentia (1255), Summa contra gentiles (1254-56) i Summa theologiae (1269-73). Filozofia Akwinaty, zainspirowana arystotelizmem, rozwijana przez neoscholastyków XVI w., zalecona została przez papieża Leona XIII (encyklika Aeterni patris, 1879) jako podstawa odnowienia filozofii chrześcijańskiej, jej twórca zaś uznany przez Piusa XI Doktorem Powszechnym (1922).