Wacław Makowski

W młodości polityk rewolucyjny i niepodległościowy związany z Polską Partią Socjalistyczną; adwokat obrońca w procesach politycznych 1905-1907 r. Współorganizator polskiego sądownictwa podczas I wojny światowej i w odrodzonej Polsce. Profesor prawa karnego Uniwersytetu Warszawskiego, kodyfikator kodeksu karnego z 1932 r. i projektu konstytucji z 1935 r. W okresie międzywojennym polityk, siedmiokrotny minister sprawiedliwości, poseł, marszałek Sejmu, senator i wicemarszałek Senatu. Autor m. in.: Zbrodnie, kary i sądy wyjątkowe (1911), Przyczynek do psychologii kryminalnej (1914), Prawo karne. Część ogólna (1920), Państwo społeczne (1936).