O drogach ducha

Urodził się 12 września 1814 r. w Suchej. Pochodził z zamożnej, arystokratycznej rodziny. Do gimnazjum uczęszczał w Warszawie, studiował zaś na Uniwersytecie Jagiellońskim, w Berlinie i Heidelbergu. W 1838 r. napisał Prolegomena zur Historiosophie (Prolegomena do historiozofii), rychło potem otrzymał w Heidelbergu tytuł doktora (dysertacja nosiła tytuł De philosophiae ionicae ingenio, vi, loco (Rzecz o filozofii jońskiej jako wstęp do filozofii historii)). Po krótkim okresie mieszkania w Paryżu w 1840 roku powrócił na ziemie polskie, początkowo do Warszawy – podjął współpracę z „Biblioteką Warszawską”, był aresztowany za „pracę społeczną” – następnie do Wielkopolski, gdzie osiadł w Wierzenicy, prowadząc tam nowoczesne gospodarstwo rolne, inspirowane dokonaniami Dezyderego Chłapowskiego. Nie zaprzestał prac pisarskich. W 1842 r. opublikował Gott und Paligenesie (Bóg i palingeneza). Współtworzył Niemieckie Towarzystwo Filozoficzne. W 1844 r. wydał De la prairie et de l’aristocratie moderne (O izbie wyższej i arystokracji w naszych czasach). Jednocześnie pracował nad słynnym dziełem Ojcze nasz (pierwszy tom wyszedł w 1848 r.). Współtworzył Ligę Polską – legalną organizację mającą dbać o polskie interesy na ziemiach zaboru pruskiego (1848 – rozwiązana przez władze pruskie w 1850 r.). Wziął udział w Zjeździe Słowiańskim w Pradze w 1848 r., w tym samym roku zasiadł w sejmie pruskim (był posłem do 1866 r.). Ceniony jako ekonomista – zwłaszcza za sprawą dzieła Du crédit et de la circulation (1839, wyd. polskie O kredycie i obiegu) – był brany pod uwagę jako kandydat na ministra finansów Prus (miał odrzucić taką propozycję). W 1857 r. przyczynił się do powstania Towarzystwo Przyjaciół Nauk Poznańskiego – był jego pierwszym prezesem. Zmarł 12 marca 1894 roku w Poznaniu.