Obrona Sokratesa. Seria: Klasyka myśli filozoficznej

Grecki filozof, urodzony w demokratycznych Atenach w rodzinie arystokratycznej (przodkiem jego matki był Solon). Odebrał staranne wychowanie, kształcąc w duchu prawdziwie greckim ciało (zwycięstwa w igrzyskach olimpijskich i istmijskich) i umysł (ćwiczenia w poezji, malarstwie i muzyce). Mając lat dwadzieścia zetknął się z Sokratesem, by pozostać przy nim aż do jego śmierci (399), po czym opuścił Ateny i rozpoczął wędrówkę do Egiptu i na Sycylię; dotarł do Syrakuz, gdzie zaprzyjaźnił się z Dionem, szwagrem władcy Dionizjosa Starszego (Większego), który jednak wydalił wkrótce Platona poza granice państwa. Po dwunastu latach nieobecności Platon wrócił do Aten, gdzie - nie zakładając rodziny - oddał się pracy pisarskiej i nauczycielskiej, otoczony uczniami; mieszkał przy szkole, którą założył w gaju Akademosa i w której przez niemal dwadzieścia lat studiować będzie Arystoteles. Gdy w 367 r. przed Chr. zmarł sycylijski władca Dionizjos, Platon, wezwany przez Diona, ponownie udał się do Syrakuz, by pomagać nowemu władcy, Dionizjosowi Młodszemu; wkrótce jednak opuścił Sycylię, gdy Dion został zesłany jako podejrzany o dążenie do władzy. Niepowodzeniem zakończyła się także trzecia wyprawa sycylijska Platona (361), podjęta w zamiarze załagodzenia zadrażnień między Dionizjosem i Dionem. Umarł w podeszłym wieku w Atenach, w rocznicę swych narodzin. Ważniejsze spośród 36 zachowanych dialogów: Państwo (tytułowane przez Tarnowskiego Republika), Prawa, Obrona Sokratesa, Sofista, Polityk, Uczta, Fajdros, Gorgiasz, Teajtet, Fedon, Timajos.