Postkomunistyczne reżimy niedemokratyczne

Postkomunistyczne reżimy niedemokratyczne – pionierskie opracowanie czeskich politologów z Uniwersytetu Masaryka w Brnie - Jana Holzera i Stanislava Balíka - ukazujące jak nauki polityczne poradziły sobie z badaniem reżimów niedemokratycznych i ich transformacją ku demokracji. Analizując najważniejsze koncepcje politologiczne na ten temat, autorzy obalają zarazem wiele stereotypów związanych z dominującą w dyskusjach politycznych i naukowych wizją demokratyzacji krajów postkomunistycznych.

"Prezentowana książka to wynik wspólnego przeświadczenia obu jej autorów, iż badanie reżimów niedemokratycznych jest również i dziś interesującym, a nawet naglącym zadaniem nauk politycznych. Głównym impulsem do jej powstania było dążenie do sprawdzenia tezy, iż w wielu przypadkach odejście od ustrojów komunistycznych nie prowadziło do spełnienia postulatów demokracji, lecz tylko do niedoskonałej detotalitaryzacji lub wręcz do budowania nowych form niedemokratycznych. […] Niemała część środowiska politologicznego po 1989 r. uległa po prostu, naszym zdaniem, błędnemu wrażeniu, że transformacja może (nawet musi!) dążyć w jednym kierunku – do demokracji. Rozwój wypadków w krajach obszaru postkomunistycznego zmierzał jednak najwyraźniej w innym kierunku. Daje/dawał on szereg dowodów na to, że niektóre reżimy nie przeszły fazy liberalizacji, lecz tylko fazę demokratyzacji; inne z kolei przechodzą od niedemokracji do niedemokracji. Błędne prognozy tych, którzy dali się zwieść pokusom prognostycznej funkcji politologii, obnażyły płytkość naszej wiedzy o istocie transformacji jako takiej”. (ze Wstępu)
Książka wydana we współpracy z Wyższą Szkołą Biznesu-National Louis University w Nowym Sączu.