Jan Urban

Urodził się 23 stycznia 1874 r. w Broku (koło Płocka). Studiował filozofię i teologię w płockim Seminarium Duchownym, wstąpił do zakonu jezuitów w 1899 r., kontynuując w nim studia. W 1905 r. przydzielony został do krakowskiego Wydawnictwa Apostolstwa Modlitwy. rozwijał działalność pisarską, której nie przerywał nawet w czasie III probacji w Tarnopolu 1906-07, ani też w czasie tajnej misji na Podlasiu 1902-03 i 1907-09 oraz na terenie Rosji, głównie Petersburga 1907-10. Przygotowywał i drukował dla katolików w Rosji modlitewniki, popularne broszury i czasopisma, jak „Katoliczeskoje Obozrenje”. Podczas I wojny światowej był profesorem teologii w Widnawie (1914-15), Gräfenbergu (1915) i Czechowicach (1915-16). Od 1918 do 1933 r. naczelny redaktor „Przeglądu Powszechnego”, a następnie - od 1933 do 1939 r. - redaktor czasopisma „Oriens”, które założył i rozwijał na wysokim poziomie. Brał udział w licznych kongresach i zjazdach dotyczących chrześcijańskiego Wschodu i unii kościelnej. W 1935 r. założył i współredagował też czasopisma unijne „K’Sojedinieniju” oraz „Da Złuczennia”. Polski prekursor akcji unijnej. Dla umocnienia prześladowanych opublikował Czytania podlaskie (1904), następnie życiorys męczennika unii, świętego Jozafata Kuncewicza (1906), wreszcie modlitewnik Gospodu pomolimsia (1908). Swoje doświadczenia misyjne opisał później w książce Wśród unitów na Podlasiu (1923). W 1908 r. wydał w Petersburgu książkę W zaszczitu wiery. (1922, w 3 wydaniu zmieniono tytuł na Pravoslavie i katoliţestvo). Ogłosił też wiele książek, broszur i artykułów na tematy religijne, społeczne i kulturalne, m.in. Na tematy współczesne, (1923). Zmarł 27 września 1940 r. w Krakowie.