Myśl katolicka wobec komunizmu - PAKIET

Urodził się 23 stycznia 1874 r. w Broku (koło Płocka). Studiował filozofię i teologię w płockim Seminarium Duchownym, wstąpił do zakonu jezuitów w 1899 r., kontynuując w nim studia. W 1905 r. przydzielony został do krakowskiego Wydawnictwa Apostolstwa Modlitwy. rozwijał działalność pisarską, której nie przerywał nawet w czasie III probacji w Tarnopolu 1906-07, ani też w czasie tajnej misji na Podlasiu 1902-03 i 1907-09 oraz na terenie Rosji, głównie Petersburga 1907-10. Przygotowywał i drukował dla katolików w Rosji modlitewniki, popularne broszury i czasopisma, jak „Katoliczeskoje Obozrenje”. Podczas I wojny światowej był profesorem teologii w Widnawie (1914-15), Gräfenbergu (1915) i Czechowicach (1915-16). Od 1918 do 1933 r. naczelny redaktor „Przeglądu Powszechnego”, a następnie - od 1933 do 1939 r. - redaktor czasopisma „Oriens”, które założył i rozwijał na wysokim poziomie. Brał udział w licznych kongresach i zjazdach dotyczących chrześcijańskiego Wschodu i unii kościelnej. W 1935 r. założył i współredagował też czasopisma unijne „K’Sojedinieniju” oraz „Da Złuczennia”. Polski prekursor akcji unijnej. Dla umocnienia prześladowanych opublikował Czytania podlaskie (1904), następnie życiorys męczennika unii, świętego Jozafata Kuncewicza (1906), wreszcie modlitewnik Gospodu pomolimsia (1908). Swoje doświadczenia misyjne opisał później w książce Wśród unitów na Podlasiu (1923). W 1908 r. wydał w Petersburgu książkę W zaszczitu wiery. (1922, w 3 wydaniu zmieniono tytuł na Pravoslavie i katoliţestvo). Ogłosił też wiele książek, broszur i artykułów na tematy religijne, społeczne i kulturalne, m.in. Na tematy współczesne, (1923). Zmarł 27 września 1940 r. w Krakowie.

Ekonomista, myśliciel polityczny i działacz społeczny. Urodził się 27 V 1864 r. we Lwowie. Studiował ekonomię oraz prawo na uniwersytecie w Lipsku. Po powrocie do rodzinnego Lwowa studiował również filozofię i obronił doktorat z zakresu prawa. Przez wiele lat był wykładowcą ekonomii na Uniwersytecie Jana Kazimierza, a w latach 1924 - 35 prowadził wykłady z zakresu ekonomii oraz nauk społecznych na Politechnice Lwowskiej. Był aktywnym członkiem Polskiego Towarzystwa Ekonomicznego. Swoje prace publikował w wielu czasopismach, współpracował z Czasopismem Prawniczym i Ekonomicznym, Przeglądem Powszechnym oraz Ateneum Kapłańskim. W 1932 r. został powołany na stanowisko wiceprzewodniczącego Rady Społecznej przy Prymasie Polski. Caro uznawany jest za prekursora solidaryzmu chrześcijańskiego na ziemiach polskich. Wielki wpływ wywarły na niego koncepcje K. Gide, T. Carlyle, L. Bourgeois i J. Ruskina, faktyczną podstawą jego systemu było jednak przede wszystkim nauczanie społeczne Kościoła. Zmarł 8 II 1939 r. we Lwowie.

Główne prace: "Der Wucher" (Leipzig 1893); "Studia Społeczne" (Kraków 1908); "Socjologia" (Lwów 1912); "Problemy skarbowe państwa polskiego" (Kraków 1919); "Równomierność świadczeń w ustawodawstwie" (Warszawa 1920), "Ku nowej Polsce" (Lwów 1923); "Zasady ekonomii społecznej" (Lwów 1923); "Myśli Japończyka o Polsce" (Lwów 1927); "Solidaryzm - jego zasady dzieje i zastosowania" (Lwów 1931).

W serii Biblioteka Klasyki Polskiej Myśli Politycznej, nakładem Ośrodka Myśli Politycznej i Wydziału Studiów Międzynarodowych i Politycznych UJ, ukazał się wybór pism Caro pt. "Zmierzch kapitalizmu" (wstęp Dariusz Grzybek).