Joachim Bartoszewicz

Urodził się 3 września 1867 r. w Warszawie, tam też uczęszczał do gimnazjum i ukończył Wydział Lekarski Uniwersytetu Cesarskiego. Po rocznej pracy w klinice, wyjechał do Francji, gdzie na Wydziale Dyplomatycznym Szkoły Nauk Politycznych w Paryżu podjął dalsze studia. Po powrocie na ziemie polskie i krótkim pobycie w Księstwie Łowickim, zaczął studia prawnicze we Lwowie, po których znalazł zatrudnienie w Wydziale Krajowym. Od 1904 r. gospodarował w Brykuli i Czajce, położonych na Wołyniu majątkach należących do rodziny jego żony. W 1906 r. osiedlił się w Kijowie i przez lata był tam czołową postacią polskiego życia narodowego. Politycznie i ideowo zaangażował się w działalność ruchu narodowo-demokratycznego. W latach 1906-1912 był redaktorem naczelnym związanego z endecją „Dziennika Kijowskiego”. Jedno ze spotkań w domu Bartoszewicza, które organizował jako Komisarz Ligi Narodowej, zakończyło się aresztowaniem wielu jego uczestników przez władze carskie i trzymiesięcznym wyrokiem więzienia dla samego gospodarza. W 1917 i 1918 r. kierował Polskim Komitetem Wykonawczym na Ukrainie. W latach 1918-1919 jako członek Komitetu Narodowego Polskiego zaangażował się w prace na rzecz odbudowy państwa, m.in. jako sekretarz polskiej delegacji na konferencję wersalską. W II RP był senatorem (1921-1937). W roku 1928 został prezesem Stronnictwa Narodowego i pełnił tę funkcję do 1937 r. Napisał m.in. Podręczny słownik polityczny (1922) i Zagadnienia polityki polskiej (1929). Zmarł 23 września 1938 roku.