O problemie wschodnim, kryzysach w Europie i sekrecie kanclerza
Dane szczegółowe:
- Oprawa twarda
- Rok wydania 2023
- Liczba stron 416
- Wymiar [mm] 127x196
- EAN 9788367830324
- ISBN 978-83-67830-32-4
- Data 2025-01-31
- ID 620006
Wyślemy w czasie: 24 h
Wybór pism słynnego publicysty, jednego z najważniejszych w Europie w drugiej połowie XIX wieku. W tomie znalazły się jego analizy polityki Napoleona III, rywalizacji Austrii i Prus o prymat w krajach niemieckich, konsekwencji dla Europy sukcesów politycznych kanclerza Bismarcka, zagrożenia dla niej ze strony Rosji i znaczenia dla europejskiej polityki tzw. kwestii wschodniej i polityki mocarstw wobec Turcji. Opisane przez Klaczkę wydarzenia ukształtowały scenę polityczną Europy na kilka dekad, a niektórego tego konsekwencje wciąż są odczuwalne. Natomiast błyskotliwie i precyzyjnie przez niego analizowane narzędzia i mechanizmy polityczne są stosowane do dziś i tak jak w jego czasach zwłaszcza przez najsilniejszych graczy na scenie międzynarodowej. Dlatego Klaczko pozostaje znakomitym przewodnikiem po świecie europejskiej polityki. Tej realnej, zza fasady skrywającej przed publicznością jej faktyczne oblicze. Wybór zawiera pierwsze polskie przekłady tekstów Kryzys w Niemczech , Kryzys w Wiedniu oraz Rozwój problemu wschodniego.
Spis treści:
- Jacek Kloczkowski, O złej polityce w Europie. Juliana Klaczki lekcje politycznego myślenia
- Wojna włoska
- Sprawa włoska i opinia europejska
- Pokój w Villafranca
- Meksyk, Stany Zjednoczone, Rosja a Francja
- Uwagi o kwestii księstw naddunajskich
- Uwagi o konflikcie austriacko-pruskim
- Kryzys w Niemczech
- Kryzys w Wiedniu
- Mowa w Sejmie Krajowym we Lwowie 30 sierpnia 1870 roku
- Mowa na posiedzeniu delegacji 30 stycznia 1871 roku
- Mowa w Radzie Państwa 26 maja 1871 roku
- Rozwój problemu wschodniego
- Sekret kanclerza
- Nota bibliograficzna
- Indeks
Właściwie Jehuda Lejb, publicysta, krytyk literacki, polityk, historyk sztuki. Urodził się 6 XI 1825 w Wilnie w zamożnej rodzinie żydowskiego kupca, studiował w Królewcu (1842-47), po uzyskaniu doktoratu udał się do Heidelbergu. Publikował przychylne polskim demokratom artykuły w liberalnej Deutsche Zeitung G.G. Gervinusa. Wiosną 1848 r. współpracował z poznańskim Komitetem Narodowym; po upadku powstania związał się ze środowiskiem konserwatystów: mieszkał m.in. u gen. Chłapowskiego, przyjaźniąc się z jego zięciem, późniejszym księdzem Janem Koźmianem. Za ogłoszenie pamfletu Die deutschen Hegemonen (1849) zmuszony przez władze pruskie do emigracji, udał się do Paryża, gdzie uczył synów Z. Krasińskiego i pisał do czasopism francuskich, krajowych oraz do pisma Hotelu Lambert Wiadomości polskie, którymi kierował wraz z W. Kalinką i w których ogłosił Katechizm nierycerski, krytykę insurekcyjnej agitacji L. Mierosławskiego. Po śmierci ojca przyjął chrzest (1856). Odszedł z Wiadomości, poróżniwszy się z W. Zamoyskim i Kalinką w sporze o władzę świecką papieża; z Hotelem Lambert współpracował jednak nadal, kontaktując się z liberałami europejskimi, publikując na łamach wpływowego Revue des deux Mondes artykuły krytykujące politykę brytyjską, panslawizm, a przede wszystkim działalność kanclerza Bismarcka, działając wreszcie na rzecz zbliżenia polityków galicyjskich do rządu wiedeńskiego. W roku 1870 został radcą dworu austriackiego, jednak po klęsce Francji złożył dymisję. Jako członek Sejmu Krajowego i Rady Państwa, postulował lojalność wobec cesarza. W 1888 osiadł na stałe w Krakowie, pozostając w bliskich stosunkach z S. Tarnowskim. Członek Akademii Umiejętności od chwili jej założenia i doktor honoris causa UJ, członek korespondent Akademii Francuskiej, jeden z najbardziej uznanych publicystów europejskich, piszący po polsku, hebrajsku, niemiecku i francusku, autor licznych, cenionych i poczytnych prac z dziedziny historii sztuki i literatury. Zmarł w Krakowie 26 XI 1906 roku.
Główne prace: Poeta bezimienny, 1862; Anneksja w dawnej Polsce, 1901; Studia dyplomatyczne Sprawa polska - sprawa duńska, 1903; Dwaj kanclerze, 1905; Wieczory florenckie, 1881; Rzym, i Odrodzenie. Juliusz II, 1900 (podano daty wydań polskich). Część prac Kłaczki wznowiona została w wydaniach zbiorowych: Pisma polskie, 1902; Szkice i rozprawy literackie, 1904; Zapomniani pisma polskie, 1912; Pisma z lat 1849-51, 1919.
Zobacz również:
Wędrówki włoskie
