Dzieje parlamentaryzmu angielskiego
Dane szczegółowe:
- Oprawa miękka
- Rok wydania 2017
- Liczba stron 248
- Wymiar [mm] 145x205
- EAN 9788364753428
- ISBN 9788364753428
- Data 2018-01-03
- ID 399791
Wyślemy w czasie: 24 h
Parlamentaryzm angielski uchodzi za jedno z największych osiągnięć myśli i praktyki politycznej w Europie. Władysław Konopczyński przedstawia jego burzliwe dzieje, konfrontując stereotypowe opinie na jego temat z faktami, które niekoniecznie odpowiadają wyobrażeniom o tym, jak Anglicy rozwijali swe instytucje polityczne. Jest to frapująca opowieść o rywalizacji wielkich obozów ideowych, potężnych grup interesów, wybitnych jednostek - ale też o błędach, zaniechaniach i przyziemnych wadach liderów politycznych. W tomie znalazły się
również teksty ukazujące polsko-angielskie relacje w XVIII wieku. Jak uchodząca za trzeźwą i skuteczną polityka brytyjska potraktowała sprawę polską wtedy, gdy Rzeczpospolita była pogrążona w wiodącym ją do upadku kryzysie? Czy Anglicy mogli wówczas - gdyby chcieli - skutecznie Polsce pomóc? Czy polskie elity miały pomysł, jak stać się atrakcyjnym partnerem dla Londynu w jego grach politycznych i tym samym wzmocnić własną pozycję? Odpowiedzi na te pytania pozwalają lepiej zrozumieć naturę stosunków polsko-angielskich. Przedstawia się je często jako zderzenie polskiego idealizmu z angielskim pragmatyzmem, w którym to ten drugi okazuje się zazwyczaj dużo bardziej roztropną postawą polityczną. Teksty najwybitniejszego w Polsce badacza dziejów XVIII wieku i znawcy historii Anglii inspirują do tego, by ten dylemat ponownie przemyśleć.
Urodził się 26 listopada 1880 r. w Warszawie, w rodzinie powstańca styczniowego. Już od czasów gimnazjalnych aktywnie uczestniczył w rozmaitych kółkach pomocowych i samokształceniowych, a jako piętnastolatek napisał swój pierwszy skrypt z historii. Ukończył prawo na Uniwersytecie Warszawskim (1899-1904), uzyskując tytuł kandydata nauk na podstawie pracy „Przyczynki do kwestii powstania liberi veto”. Kontynuował studia na historii (Uniwersytet Lwowski, 1907-1908) i pod kierunkiem Szymona Askenazego został wypromowany na doktora. Po obronie doktoratu pracował przez pewien czas jako nauczyciel historii VI Gimnazjum w Warszawie i prowadził wykłady w Towarzystwie Kursów Naukowych. W 1911 r. habilitował się na Uniwersytecie Jagiellońskim („Polska w dobie wojny siedmioletniej”) i podjął na tej uczelni pracę jako docent. W 1917 r. został mianowany profesorem nadzwyczajnym, a w 1921 r. zwyczajnym. Kierował wtedy Katedrą Historii Polski Nowożytnej i Najnowszej.
Angażował się politycznie jako zwolennik Dmowskiego i przeciwnik Sanacji. Z ramienia Związku Ludowo-Narodowego zasiadał w latach 1922-1927 w Sejmie.
W czasie wojny, jako dziekan Wydziału Filozoficznego, został aresztowany w ramach Sonderaktion Krakau i – po pobycie w więzieniach Krakowa oraz Wrocławia – ostatecznie umieszczony w Sachsenhausen. Zwolniony w 1940, powrócił do Krakowa i brał udział w tajnym nauczaniu na UJ. Po wojnie poddany wyjątkowym szykanom. W 1948 r. zmuszono go do rezygnacji z pracy na UJ, oskarżając o szowinizm i rasizm.
Wydał m.in.:
„Mrok i świt” (1911)
„Geneza i ustanowienie Rady Nieustającej” (1917)
„Liberum veto” (1918)
„Przyczyny upadku Polski” (1918)
„Dzieje parlamentaryzmu angielskiego” (1922)
„Polska a Szwecja” (1924)
„Stanisław Konarski” (1926)
„Kazimierz Pułaski. Życiorys” (1931)
„Dzieje Polski nowożytnej” (1936)
„Konfederacja Barska” (1936-1938)
„Polska a Turcja, 1683-1792” (1936)
„Anglia a Polska w XVIII wieku” (1947)
„Fryderyk Wielki a Polska” (1947)
„Kwestia bałtycka do XX wieku” (1947)
„Chronologia sejmów polskich 1493-1793” (1948)
„Kiedy nami rządziły kobiety” (1960)
W 2009 OMP wydał wybór pism Konopczyńskiego "O wartość naszej spuścizny dziejowej".
Zobacz również:
Polska a Szwecja. Od pokoju oliwskiego do upadku Rzeczypospolitej 1660-1795
Geneza i ustanowienie Rady Nieustającej
Kwestia bałtycka
Stanisław konarski
Dziennik 1918-1921. Tom 1-2
Polska a Turcja 1683-1792
Polscy pisarze polityczni XVIII wieku
